W styczniu 1997 Majewski wraca do Heilbronn wystawiając i filmując własną adaptację Snu nocy letniej, przepojoną erotyzmem i magią. 

W XVIII-wiecznych ogrodach arystokracja postanawia uczcić przesilenie letnie spektaklem Szekspira. Reżyserem jest książę, dla którego przedstawienie staje się pretekstem do erotycznych igraszek. Gdy w parku pojawia się tajemniczy Hindus, na jego tajemny znak ożywają marmurowe posągi nagich elfów i nimf.

„Nie uznające granicy między światem wewnętrznym i obiektywną rzeczywistością sztuki Szekspira stanowią wspaniały materiał dla niespokojnego i wszechstronnego umysłu Lecha Majewskiego.” – pisze w swojej recenzji Claudia Ihrefeld, zaś Dieter Schnabel określa inscenizację jako „dzieło kompletne” (Gesamtkunstwerk). „Oczy widza nie są w stanie uchwycić obfitości wrażeń i muszą wybierać. Tak niezwykłe i konsekwentne utrzymanie stylu w obrazie i choreografii znamionuje tylko pracę mistrza” – podsumowuje Theophil Hammer w Stuttgarter Zeitung.

tekst William Shakespeare muzyka, choreografia, światło i reżyseria Lech Majewski, scenografia Janusz Kapusta kostiumy Maria Katarzyna Szarłat

obsada Isabella Hübner, Rolf Rudolf Lütgens, Günter Jacobi, Bernd Henneberg, Thomas Braus, Thorsten Olschock, Christian Melchert, Miriam V. Eberhard, Matthias Klaussner, Andreas Wobig, Sigrid Ganz, Ralph Hönicke, Johannes Pfeifer, Ingo Brosch, Rudolf J. Skora, Odo Jergitsch