Dorastający poeta mieszka wraz z matką i ojcem w starej kamienicy. Jego wrażliwość filtruje otaczający go świat. W swoich wizjach widzi mieszkanie pożerane przez Naturę. Latem na podłodze rośnie trawa, jesienią ze ścian spadają płaty tynku, zimą zamieć śnieżna dobywa się z lodówki.

Majewski debiutuje jako kompozytor, pisząc muzykę (wspólnie z Józefem Skrzekiem) do opery autobiograficznej, której libretto opiera na młodzieńczych wierszach. Partia pierwszoplanowa zostaje napisana dla kontratenora. Ów odmaterializowany głos – inaczej niż w operach XIX-wiecznych, w których śpiewają namiętności – staje się głosem wewnętrznym poety, głosem jego duszy.

Prapremiera na deskach Opery Śląskiej zostaje nagrodzona Złotą Maską. Jeszcze tego samego roku Polygram Records wydaje podwójną płytę CD w wykonaniu Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia z udziałem: Artura Stefanowicza (kontratenor) i Elżbiety Towarnickiej (sopran)

W 1998 roku Międzynarodowy Instytut Teatru (ITI) wybiera Pokój Saren – spośród przeszło pięciuset zgłoszeń z całego świata – do grona dwunastu najlepszych oper współczesnych i prezentuje ją podczas warsztatów teoretycznych w Düsseldorfie.

muzyka Lech Majewski i Józef Skrzek libretto Lech Majewski inscenizacja i reżyseria Lech Majewski instrumentacja i kierownictwo muzyczne Andrzej Marko scenografia, kostiumy, ruch sceniczny, światło Lech Majewski kierownictwo chóru Krystyna Świder

obsada Artur Stefanowicz, Piotr Łykowski, Elżbieta Mazur, Mieczysław Czepulonis, Piotr Rachocki, Barbara Markiewicz, Marek Dynowski, Leokadia Duży, Anna Lorenc, Agnieszka Mazur, Orkiestra i Chór Opery Śląskiej

→ Film POKÓJ SAREN / Książki/Poezja MIESZKANIE / Scenariusze