Ostatnie dni z krótkiego i tragicznego życia Rafała Wojaczka – poety i buntownika PRLu, który popełnił samobójstwo w wieku 27 lat. 

Jego poezja odcisnęła niezwykłe piętno na pokoleniach Polaków, bowiem świadomy potrzeby mitu w tych nijakich czasach, Wojaczek nasycił swą legendą rzeczywistość socjalistycznej Polski. Leczył się psychiatrycznie, walczył z alkoholizmem, narażał na ciągłe konflikty z prawem. Jego życie i twórczość uległy takiemu przemieszaniu, że stały się jednością – legendą. 

Film jest portretem poety, który „żył tak, jak pisał, i pisał tak, jak żył”. Utrzymany w czarno-białej tonacji lapidarny zapis wychodzi jednak poza ramy życia jednostki, tworząc bardziej uniwersalne spojrzenie na kondycję artysty w rzeczywistości, w której nie ma dla niego miejsca. Niezwykły opis napięć psychicznych i emocjonalnych powstałych pomiędzy wrażliwą jednostką a otoczeniem osadzony jest w przygnębiających realiach Polski lat sześćdziesiątych – w scenerii brudnych ulic, dworców kolejowych, tanich barów serwujących wódkę i śledzia rozgrywa się dramat młodego człowieka. 

Film otrzymał ponad 20 nagród na międzynarodowych festiwalach oraz stał się inspiracją dla m.in.: Last days Gusa Van Santa o Kurcie Cobainie oraz Control Antona Corbijna o Ianie Curtisie, liderze Joy Division.

reżyseria Lech Majewski scenariusz Lech Majewski, Maciej Melecki zdjęcia Adam Sikora scenografia Katarzyna Jarnuszkiewicz kostiumy Małgorzata Zacharska dźwięk Ryszard Krupa montaż Eliot Ems produkcja TVP, Henryk Romanowski – Filmcontract

obsada Krzysztof Siwczyk (Rafał Wojaczek), Dominika Ostałowska (Mała), Andrzej Mastalerz (Wiktor Sierpień), Elżbieta Okupska (Hornacka), Mirosława Lombardo (matka Rafała), Jan Bógdoł (ojciec Rafała), Andrzej Wojaczek (neurolog), Jan Skrzek (grabarz), Robert Gawliński (Edward Stachura), Janusz Styczeń (w roli samego siebie), Paweł Fesołowicz (Ciechoński), Andrzej Hudziak (Zatyczka), Andrzej Chłopecki (konferansjer), Maciej Melecki („Sandauer”), Marek Kiedroń (Ryszard Milczewski-Bruno), Marcin Rzymski (młody), Witold Siwiński (młody Słowacki), Małgorzata Madejowska (bufetowa), Tadeusz Pławecki (szatniarz), Adam Bauman (kelner w „Bajce”), Wanda Majewska i Bolesław Majewski (goście w szatni), Zespół Muzyczny „Sekret”

NAGRODY:

Prix Don Quixote, Najlepszy Niezależny Film Roku 2000, Barcelona; Nominacja dla Najlepszego Aktora, Europejska Akademia Filmowa, Paryż, 2000; Najlepszy Film Europy, Corato, 2000; Grand Prix, Kłajpeda, 2000; Złote Klucze, Najlepszy Reżyser, Najlepsze Zdjęcia, Trencianske Teplice, 2000; Nagroda Specjalna, Europejskie Forum Kina, Strasbourg, 2000; Nagroda Międzynarodowej Federacji Kin Studyjnych, 2001

RECENZJE:

„Niezwykły film Lecha Majewskiego, o hipnotycznym działaniu. Wojaczek może tkwić w głowie miesiącami po obejrzeniu go tylko raz.”
Ray Privett, Cinema Scope USA

„Znakomity i zaskakująco dowcipny Wojaczek operuje boleśnie pięknym i zmysłowym stylem wizualnym. Doskonały film!”
Michael Phillips, Chicago Tribune

“Wojaczek Lecha Majewskiego, to filmowa wirtuozeria!”
Doris Meirhenrich, Berlinale

“Lech Majewski stworzył nowy gatunek filmu biograficznego – o wiele bardziej przenikliwy niż te tradycyjne.”
Kerstin Decker, Der Tagesspiegel

„Tak jak nihilizm Wojaczka ma rdzeń namiętnej ironii, tak czarno-biała kamera Majewskiego ma klasyczną surowość.”
A.O. Scott, The New York Times

“Czarno-biała elegancja…”
J. Hoberman, Village Voice

„Malarz / poeta / filmowiec Lech Majewski reżyseruje Wojaczka z oszałamiającą intensywnością.”
Ray Murray, Philadelphia Festival of World Cinema

→ Scenariusze