Poemat filmowy wyznaczający nowe wymiary narracji i percepcji złożony w fabularną całość z wideoartów cyklu Krew Poety, które uświetniły otwarcie retrospektywy Majewskiego w Museum of Modern Art w Nowym Jorku. 

Bohaterem filmu jest młody poeta leczący się w szpitalu i jego wewnętrzna rzeczywistość. Poszczególne sceny ukazują jego sny, jawę, projekcje lęków i obsesji. Są wiwisekcją złożonej psyche, rodzajem przekroju przez mózg. Uwięziony wśród chorych, młody człowiek swoimi wizjami przekracza ograniczenia teraźniejszości, mitologizuje otoczenie, wyobraża przyszłość i powraca do lęków dzieciństwa. I chociaż nie pada ani jedno słowo – płyną jedynie obrazy – widz, w zależności od skojarzeń, odkrywa różne wersje rzeczywistości, niczym w Ogrodzie o rozwidlających się ścieżkach Borgesa. 

scenariusz, zdjęcia, reżyseria Lech Majewski scenografia Joanna Macha, Leon Herlig kostiumy Dorota Lis muzyka Lech Majewski, Józef Skrzek reżyseria dźwięku Zbigniew Malecki, Lech Majewski montaż Eliot Ems, Norbert Rudzik produkcja Lech Majewski – Angelus Silesius

koproducenci TVP S.A., Supra Film, Silesia Film, Atlas Sztuki, Ars Cameralis, Opus Film
współfinansowanie Polski Instytut Sztuki Filmowej

obsada Patryk Czajka (Sebastian), Grzegorz Przybył (ojciec), Joanna Litwin (matka), Ryszarda Celińska (matka, starsza), Leonard Brzoza (Sebastian jako chłopiec), Werner Widera (Sebastian jako dziecko), Dorota Lis (Doris), Michalina Rutkowska (służąca), Tadeusz Pławecki (Wolf), Marian Makula (Sinobrody), Anna Wesołowska (położna), Lucjan Czerny (kremator)

RECENZJE:

“Lech Majewski stworzył estetykę dysfunkcji równie piękną, co niepokojącą. Po chwili ekspresyjność filmu staje się tak silna, że hipnotyzuje widza i otwiera go na pola skojarzeń z własnymi doświadczeniami.”
Jeannette Catsoulis, The New York Times

„Z minuty na minutę Szklane usta budzą w widzu przejmującą fascynację… Surowo piękna medytacja bez słów.”
Joe Leydon, Variety

„33-kanałowa instalacja wideo Lecha Majewskiego KrewPoety, która miała światową premierę w Museum of Modern Art została zdekonstruowana jako 100-minutowa, liniowa projekcja zatytułowana Szklane Usta. Poeta, przebywający w szpitalu psychiatrycznym i prawdopodobnie cierpiący na katatonię, dotyka odłamków swojego traumatycznego dzieciństwa, zwłaszcza poczynań swojego brutalnego ojca i uwodzicielskiej matki. Nie ma słów, ani – biorąc pod uwagę precyzję obrazów Majewskiego i zapadającą w pamięć muzykę, którą skomponował – nie są one potrzebne.”
Jim Hoberman, The Village Voice

„Uczta duchowa wysokiej próby.”
Janusz Wróblewski, Polityka

“Hipnotyzujące malarskie obrazy połączone zapadającą w pamięć muzyką tworzą jeden z najbardziej niezwykłych i pięknych filmów na przestrzeni wielu, wielu lat.”
V. A. Musetto, New York Post

„Film złożony z elementów instalacji mającej swoją premierę w MoMA jako część dużej retrospektywy artysty jest pełen surowych, cudownych, niepokojących obrazów.” 
New York Magazine

“Ci, którzy kochają błyskotliwą metaforykę i zapierające dech w piersiach kompozycje Majewskiego,  znajdą rozkosz również w tym osobistym i wstrząsającym filmie.”
Jason Sanders, Berkeley Art Museum

“Majewski stworzył Szklane usta z 33 wideoartów o wspólnym tytule Krew Poety, a każdy jest jak chorobliwie piękny klejnot.”
Barbara Scharres, Chicago Art Institute

→ Art KREW POETY / Scenariusze