Filmowa eksploracja straty i duchowego odkupienia. Akcja toczy się w 2010 „roku plag” dla Polski naznaczonym mroźną zimą, wiosennymi powodziami i katastrofą samolotu, która odebrała życie prezydentowi Lechowi Kaczyńskiemu i wielu innym, a także erupcją islandzkiego wulkanu, który sparaliżował ruch lotniczy oraz pożarami lasów w Rosji. W tężejącej atmosferze wydarzenia te znajdują odzwierciedlenie w osobistej tragedii, której doświadcza młody wykładowca literatury, Adam. Gdy w wypadku samochodowym traci swoich najbliższych, porzuca pracę wykładowcy i zostaje kasjerem w supermarkecie. Jedyną lekturą tego mrocznego czasu staje się „Boska Komedia” Dantego. 

Ostatnia część tryptyku, w którego skład wchodzą dwa wcześniejsze filmy: Ogród rozkoszy ziemskich (2004) oraz Młyn i krzyż (2011). Razem z Oniriką te trzy filmy odwołują się do twórczości wielkich artystów; Boscha, Bruegela i Dantego i są próbą współczesnego dialogu z ich symbolicznym dziedzictwem. 

obsada Michał Tatarek (bohater), Elżbieta Okupska (ciotka Xenia), Jacenty Jędrusik (spowiednik), Jan Wartak (ojciec), Szymon Budzyk (Kamil), Anna Mielczarek (Basia), Karolina Korta (dziewczyna w bikini), Karolina Wardyn (dziewczynka), Dorota Lis (matka dziewczynki), Barbara Lubos (cmentarna prostytutka), Ewa Matula (młoda matka), Tomasz Mrozek (anioł), Andrzej Jastrząb (niewidomy), Massimiliano Cutrera (recytator) Lucjan Czerny, Jan Walkowiak (kierownicy w supermarkecie) 

scenariusz, scenografia i reżyseria Lech Majewski zdjęcia Lech Majewski, Paweł Tybora kostiumy Dorota Lis muzyka Lech Majewski, Józef Skrzek dźwięk Zbigniew Malecki, Lech Majewski montaż Eliot Ems, Katarzyna Leśniak produkcja Angelus Silesius – Lech Majewski producent wykonawczy Małgorzata Domin koprodukcja Silesia Film, CG Home Video, Odeon Rybarczyk Productions; 24Media; Bokomotiv Film AB, Centrum Kultury Katowice współfinansowanie Polski Instytut Sztuki Filmowej

RECENZJE: 

„Najlepsza filmowa adaptacja Boskiej komedii Dantego w historii kina. Arcydzieło!” 
Corriere della Sera

„Porzućcie tradycyjne myślenie, wy, którzy oglądacie ten film. Lech Majewski nie tylko robi film, ale proponuje wyzwania intelektualne, artystyczne i poznawcze. Zaprasza widza do podróży przez świat obrazów, do wykorzystania dziedzictwa wizualnego. Jego wizja porusza i wstrząsa naszą wyobraźnią. Oglądamy film, który staje się  naszym filmem.” 
Rolling Stone Magazine

„Niezwykłe piękno!”
La Repubblica

„W Onirice polskiego poety i filmowca, Lecha Majewskiego, obrazy są wstrząsające, a temat śmierci dogłębnie zbadany w oryginalny sposób. Znowu pojawia się silne poczucie, że stawka jest wysoka – dialog z Bogiem, walka o duszę.”
Deborah Young, Hollywood Reporter

„Trzymająca w napięciu, hipnotyczna wizja. Głęboko przejmujący.”
La Nazione

„Onirica to dowód na to, że gatunek arthouse nie jest martwy, ale dopiero się zaczyna. Piękno alegorii religijnych tego filmu sprawia, że będziesz dyskutować o nim przez wiele dni. Naprawdę rzadko spotykany gatunek kina”.
Beau Bridge, RADIO CANADA 1

„Majewski nie boi się podejmować wielkich tematów życia i śmierci z odwagą oraz głębokim zaangażowaniem, wnosząc do filmu nie tylko własne poczucie człowieczeństwa, ale także bardzo osobiste przedstawienie duchowości polskiej psychiki”.
Richard Ashrowan, Alchemy

→ Scenariusze