Ewangelia według Harry’ego, wyświetlana też pod tytułem Pustynny lunch, powstała w studiu Davida Lyncha. Pierwszą główną rolę w swojej karierze zagrał w nim Viggo Mortensen, późniejszy Aragorn z Władcy Pierścieni.

Pacyfik wysechł, zaś Kalifornia zamieniła się w pustynię. Wes i Karen, młode małżeństwo, usiłują współżyć ze sobą, ale nawet seks sprawia im ból. Jedynym, który zachowuje siły witalne, jest Harry, poborca podatkowy. 

Krytyka określiła film jako „biblijną operę mydlaną”, gorzką satyrę na Amerykę i współczesną cywilizację, w której surrealizm przeplata się z dosłownością, banał z misterium, patos z groteską. Opowieść o rozpadzie związków, śmierci uczuć, dehumanizacji życia w niedalekiej przyszłości. 

Prezentowany na festiwalach w Toronto, Chicago i Rio de Janeiro, „ten niezwykle wizualny, pięknie sfotografowany film funkcjonuje jako metafora rozgoryczenia współczesnością – pisze Piers Handling, dyrektor Toronto International Film Festival –  Jak w poemacie, wstępujemy w nim w świat z pogranicza snu, by popuścić cugle naszej wyobraźni. Ewangelia według Harry’ego to wspaniały film, w którym autonomiczna wizja reżysera kreuje w nagim pejzażu metaforę dzisiejszych czasów”.

Nagroda Publiczności, Toronto, 1994

scenariusz i reżyseria Lech Majewski zdjęcia Grzegorz Kędzierski scenografia Anna Karolak, Andrzej Przedworski muzyka Jan A. P. Kaczmarek producenci Lech Majewski, Joni Sighvatsson, Henryk Romanowski, Włodzimierz Niderhaus 

obsada Viggo Mortensen (Wes), Jennifer Rubin (Karen), Jack Kehoe (Harry), Rita Tushingham (Myrna), Herbert Moulton (Mies), Gideon Singer (Jerry Masur), Hanna Dunowska (Selma), Jerzy Zelnik (Jameson), Renata Berger (pielęgniarka), Jerry Flynn  (dr. Wayne), Krzysztof Kiersznowski, Jerzy Gudejko, Mariusz Czajka, Kazimierz Rabski, Jacek Ryniewicz, Stanisław Dziedzic

→ Scenariusze